شبنم جان من اومدم!

سلام!

دلم خیلی برا همه تنگ شده.

خیلی دلم می خواست که الان همه چی بهتر از این بود، ولی واقعا تو چنین رقابت هایی هیچی معلوم نمی شه. و آخر سر هم یه اسم رو پیشونی همه می چسبه که وضعیت شونو نشون بده، در حالی که اوضاع هیچ وقت اون طوری نیست که اکثریت می بینن و در موردش قضاوت می کنن. یه مدال برنزی آی کیوی پایین تری از مدال طلایی نداره. همه ش به سعی و تلاشه، که امسال ارزشیابی باشگاه به خاطر عوض شدن کمیته و سیستم سوالا( از شانس ما) با روش تدریس علامه حلی تهران بیشتر جور بود که الحمد لله 6 تا از 10 تا طلای امسال علامه حلی بودن و بقیه هم تهرانی و کرجی. انصاف نیست واقعا.

حالا این موضوعات رو ول می کنم و می چسبم به نصفه(!) ی پر لیوان!!

خیلی چیزا تو این دوره یاد گرفتم خیلی از آدما رو شنلختم. جو کلاسا رو دیدم

جو کلاس ما، با همه ی خوبی ها و بدی هاش هیچ جا پیدا نمی شه واقعا. امیدوارم وقتی اومدم جو سوم ریاضی یکی رو ببینم با بچه

هایی که سه ماه بزرگ تر شدن نه پیش ریاضی یک.

در ضمن طبق سخنان بزرگان، بر اثر هم نشینی ,و کل کل با سوسک های تهران و مارمولک ها(ی نوع انسانی و جانوری) به مدت دو ماه و اندی، من الان کلی از شما بزرگترم و احترام یادتون نره.

با تشکر

فرینای بزرگ