طعم گيلاس
چند روز پيش رفته بودم فيلم بگيرم و يكدفعه يه اسم اشنا تو قفسه زل زد به من
عباس كيارستمي و فيلم طعم گيلاس
چند دقيقه پيش دوباره اين فيلم و ديدم و اما0000000000
اول خرداد 1378 شبش با اتوبوس از تبريز راه افتادم طرف تهران فرداش دوم خرداد بود و جشن دانشجويي تو پارك لاله
بگذريم كه چگونه مراسم شروع و تمام شد بماند00000
از پارك لاله مستقيم امدم طرف ميدون ولي عصر و خيابون فلسطين و رسيدم جلوي قصر رويا هام سينما عصر جديد ساعت 4 عصر بود
يك سانس براي گرفتن بليط فيلم تو صف بودم اخه فيلمي رو نشون ميداد كه كارگردانش بالا ترين عنوان سينمايي ايران رو گرفته بود نخل طلاي كن با طعم گيلاس
نشستم رو صندلي و فيلم شروع شد
مردي مي خواست خودكشي كنه و دنبال كسي بود كه بعد از مرگش روي جسدش خاك بريزه00000
فيلم به وسطها رسيده بود كه خوابم گرفت
و تا امروز حاظر نشده بودم كه فيلم را دوباره نگاه كنم و مي ترسيدم اوني نباشه كه من تصور كرده بودم
به هر حال امشب دوباره ديدم و چيز تازه اي نداشت
ولي كل صحبت من اينجاست كه توي چين چه چيزي باعث مي شود كه يك فيلم ايراني به فروش برسد و ديده شود
درد هاي مشترك بين انسانها و هنر نمود عيني اين درد ها
بياييد درد هايمان مشترك باشد و لذت ببريم از طعم خوش گيلاس