بار ديگر سنگ قبر شاملو را شكستند

به ياد احمد شاملو بزگمردي كه يادش همواره در دل هايمان زنده است

و زنده تر خواهد شد با هر بار شكستن سنگ قبرش و شكستن قلب هايمان

بودن

گر بدينسان زيست بايد پست

من چه بي شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوايي نياويزم

بر بلند كاج خشك كوچه ي بن بست

گر بدينسان زيست بايد پاك

من چه ناپاكم اگر ننشانم از ايمان خود چون كوه

يادگاري جاودانه ، برتراز بي بقاي خاك

خطابة تدفين

غافلان

همسازند

تنها توفان

كودكان ناهمگون مي زايد

همساز

سايه سانانند

محتاط

.در مرزهاي آفتاب

در هيأت زندگان

مردگانند

وينان

دل به دريا افگنانند

به پاي دارندة آتش ها

زندگاني

دوشادوش مرگ

پيشاپيش مرگ

هماره زنده از آن سپس كه با مرگ

و همواره بدان نام

كه زيسته بودند

كه تباهي

از درگاه بلند خاطره شان

شرمسار و سرافكنده مي گذرد

كاشفان چشمه

كاشفان فروتن شوكران

جويندگان شادي

در مجري آتشفشانها

شعبده بازان لبخند

در شبكلاه درد

با جا پائي ژرف تر از شادي

در گذرگاه پرندگان

در برابر تندر مي ايستند

خانه راروشن مي كنند

و مي ميرند

در اين بن بست

دهان ات را مي بويند

مبادا كه گفته باشي دوست ات مي دارم

دل ات را مي بويند

روزگار غريبي ست نازنين

و عشق را

كنار تيرك راه بند

تازيانه مي زنند

عشق را در پستوي خانه نهان بايد كرد

در اين بن بست كج و پيچ سرما

آتش را

به سوخت بار سرود و شعر

فروزان مي دارند

به انديشيدن خطر مكن

روزگار غريبي ست نازنين

آن كه بر در مي كوبد شباهنگام

براي كشتن چراغ آمده است

نور را در پستوي خانه نهان بايد كرد

آنك قصابان اند

بر گذرگاه ها مستقر

با كنده وساتوري خون آلود

روزگار غريبي ست، نازنين

و تبسم را بر لب ها جراحي مي كنند

و ترانه ها را بر دهان

شوق را در پستوي خانه نهان بايدكرد

كباب قناري

بر اتش سوسن و ياس

ابليس پيروز مست

سور عزاي ما را بر سفره نشسته است

خدا را در پستوي خانه نهان بايد كرد

احمد شاملو

عكس هاي كسوف رو هم ببينيد