چشمهای خیس دستهای سیمانی
سرزمین تاریکی خانه های تو خالی
دردهای پوشالی قلبهای سرمایی
هر بهار ما اینک می شود زمستانی

یاد مردهای بزرگ بخیر
در پس کو چه های خاطره ام
کوچه های شهر پر بود از
غلغله .شادی و نشاط هردم

باورم نیست که شهر شلوغ شده است
زیر اخم وعبوسیوو زردی
دستهامان چه دور شده است
دستهای اشنا چقدر سردی؟

روزگاری که دور هم نیست
ما همه بزرگتر بودیم
صبح تا شب کنار همدیگر
گونه های خوشی می بوسیدیم

لحظه هامان تباه شده است
پشت نیمکت پشت مدرسه ها
از بهار از عشق بگو
بسه جبروحساب وهندسه ها