اهم ..اهم ... شب يلدا مبارك

هنوز هم ما این شکلی هستیم؟

زهیر

کسانی که با ما فرق دارند، خطرناکند، اهل قبیله ی دیگری اند، آمده اند تا زمین ها و زن های ما را بگیرند.
باید ازدواج کنیم، فرزند بیاوریم، تولیدمثل کنیم.
عشق کوچک است، فقط برای یک نفر جا دارد، و مراقب باش... نفرین و کفر است اگر بگویی گنجایش قلب بیش از این است...
باید شغلی را برگزینیم که از آن متنفریم، چرا که جامعه ی ما سازمان دهی شده و ما بخشی از آنیم. اگر هر کسی کاری را بکند که دلش می خواهد، کار دنیا پیش نمی رود.
باید جواهرات بخریم... جواهرات ما را به قبیله مان می شناساند، همان طور که سوراخ های صورت، کارت شناسایی قبیله ی دیگری است.
باید بامزه باشیم، و با طعنه و طنز با کسانی برخورد کنیم که احساستشان را نشان می دهند-اگر یکی از اعضای قبیله احساساتش را بروز دهد برای تمام قبیله خطرناک است.
باید حتی الامکان نگوییم -نه! چرا که مردم بیشتر دوست دارند بگوییم بله- بله گفتن به ما اجازه می دهد در این دنیای پرخصومت، بقا یابیم.
نظر و فکر دیگران از احساس ما مهم تر است.
هرگز نباید رسوایی به پا کنیم. مبادا توجه قبیله ی دشمن را جلب کنیم.
اگر رفتاری متفاوت نشان بدهید، از قبیله طرد می شوید، چرا که ممکن است بیماری تان به دیگری سرایت کند، و باعث از هم پاشیدن چیزی شوید که سازمان دهی اش این قدر دشوار بوده.
همیشه باید توجه کنیم که در غارهای خودمان چه طور زندگی می کنیم، تا به دیگران نشان دهیم که ما خوش سلیقه ایم.
باید در روز سه وعده غذا بخوریم، حتی اگر گرسنه نباشیم، وقتی شکل بدنمان از معیارهای زیبایی خارج می شود، باید رژیم غذایی بگیریم، حتی اگر از شکل بیفتیم.
باید مطابق ا لگو لباس بپوشیم،... باید به نام جنگ و دفاع آدم بکشیم، باید بخواهیم که زمان زودتر بگذرد و باز نشسستگی زودتر برسد. باید در انتخابات ها و برگزیدن سیاستمدارها شرکت کنیم ، باید از هزینه های زندگی شکایت کنیم، باید آرایش مویمان را تغییر بدهیم، باید اشخاص متفاوت را نفرین کنیم، ... باید به خودمان ببالیم که حقیقت را می دانیم، و قبیله های دیگر را تکفیر کنیم که خدایی دروغین را می پرستند.
فرزندانمان باید راه ما را دنبال کنند، چرا که ما بزرگتریم و دنیا را می شناسیم.
همیشه باید یک مدرک دانشگاهی داشته باشیم، حتی اگر هرگز در رشته ی تحصیلی که ما را مجبور به انتخاب آن کرده اند، کاری نیابیم.
...
باید با صدای کم به موسیقی گوش بدهیم، باید آهسته حرف بزنیم، باید در نهان گریه کنیم، چرا که منم زهیر، ...، دیکته کننده ی قواعد بازی، تعیین کننده ی فاصله ی بین ریل های قطار، و معنای موفقیت و شیوه ی عشق ورزیدن و اهمیت پاداش و مجازات.

زهیر- پائولو کوئلیو

طعم گيلاس
چند روز پيش رفته بودم فيلم بگيرم و يكدفعه يه اسم اشنا تو قفسه زل زد به من
عباس كيارستمي و فيلم طعم گيلاس
چند دقيقه پيش دوباره اين فيلم و ديدم و اما0000000000
اول خرداد 1378 شبش با اتوبوس از تبريز راه افتادم طرف تهران فرداش دوم خرداد بود و جشن دانشجويي تو پارك لاله
بگذريم كه چگونه مراسم شروع و تمام شد بماند00000
از پارك لاله مستقيم امدم طرف ميدون ولي عصر و خيابون فلسطين و رسيدم جلوي قصر رويا هام سينما عصر جديد ساعت 4 عصر بود
يك سانس براي گرفتن بليط فيلم تو صف بودم اخه فيلمي رو نشون ميداد كه كارگردانش بالا ترين عنوان سينمايي ايران رو گرفته بود نخل طلاي كن با طعم گيلاس
نشستم رو صندلي و فيلم شروع شد
مردي مي خواست خودكشي كنه و دنبال كسي بود كه بعد از مرگش روي جسدش خاك بريزه00000
فيلم به وسطها رسيده بود كه خوابم گرفت
و تا امروز حاظر نشده بودم كه فيلم را دوباره نگاه كنم و مي ترسيدم اوني نباشه كه من تصور كرده بودم
به هر حال امشب دوباره ديدم و چيز تازه اي نداشت
ولي كل صحبت من اينجاست كه توي چين چه چيزي باعث مي شود كه يك فيلم ايراني به فروش برسد و ديده شود
درد هاي مشترك بين انسانها و هنر نمود عيني اين درد ها
بياييد درد هايمان مشترك باشد و لذت ببريم از طعم خوش گيلاس